naruszenie

Mira otros diccionarios:

• odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… …   Słownik języka polskiego

• prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… …   Słownik języka polskiego

• obraza — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. obrazazie, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} naruszenie słowem lub czynem czyjegoś poczucia własnej wartości, godności, honoru; ubliżenie komuś, zniewaga : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• asymetria — ż I, DCMs. asymetriarii, blm 1. «brak lub naruszenie symetrii» 2. log. «cecha relacji polegająca na tym, że jeżeli ta relacja zachodzi między x a y, to nie zachodzi między y a x, np. jeżeli Piotr jest niższy od Pawła, to nieprawdą jest, że Paweł… …   Słownik języka polskiego

• dyskwalifikacja — ż I, DCMs. dyskwalifikacjacji zwykle blm «ocenienie kogoś jako nie mającego wymaganych kwalifikacji w jakiejś dziedzinie, stwierdzenie czyjejś niezdatności do podjętej pracy, podjętego zadania; pozbawienie prawa do czegoś jako kara za naruszenie… …   Słownik języka polskiego

• eksces — m IV, D. u, Ms. ekscessie; lm M. y zwykle w lm, książk. «naruszenie porządku publicznego, zakłócenie spokoju; wybryk, wyskok, wykroczenie» Ekscesy chuliganów. Sprawca ekscesu. Położyć kres ekscesom. Doszło do ekscesów. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• korupcja — ż I, DCMs. korupcjacji, blm «przyjmowanie lub żądanie przez pracownika instytucji państwowej lub społecznej korzyści majątkowej lub osobistej w zamian za wykonanie czynności urzędowej lub za naruszenie prawa; przekupstwo, łapownictwo» Handel… …   Słownik języka polskiego

• nietykalność — ż V, DCMs. nietykalnośćści, blm «bycie nietykalnym; zagwarantowane konstytucyjnie prawo obywateli do ochrony przez państwo ich zdrowia, osobistej własności itp.» Nietykalność granic. Nietykalność przedstawiciela dyplomatycznego, konsularnego.… …   Słownik języka polskiego

• obraza — ż IV, CMs. obrazazie zwykle blm 1. «obelżywe wyrażenie się o kimś, zachowanie się względem kogoś, uchybienie czyjejś godności osobistej; zniewaga» Obraza czynna, słowna. Śmiertelna obraza. Darować komuś obrazę. Ścierpieć obrazę, nie ścierpieć… …   Słownik języka polskiego

• obwinić — dk VIa, obwinićnię, obwinićnisz, obwinićwiń, obwinićnił, obwinićniony obwiniać ndk I, obwinićam, obwinićasz, obwinićają, obwinićaj, obwinićał, obwinićany «zarzucić komuś winę, uznać kogoś winnym czegoś; oskarżyć» Obwinić kogoś o kłamstwo, o… …   Słownik języka polskiego

• perturbacja — ż I, DCMs. perturbacjacji; lm D. perturbacjacji (perturbacjacyj) 1. zwykle w lm «naruszenie, zakłócenie ustalonego porządku; zamieszanie, zamęt» Perturbacje finansowe. Perturbacje z powodu przeprowadzki. 2. astr. «zakłócenia stanu lub ruchu ciał… …   Słownik języka polskiego